Rozdział 14 ღ .

Umieć kochać - do tego trzeba ukończyć szkołę cierpienia

Radość rozpierała mnie od środka, zobaczyć mojego ukochanego brzdąca. Płakać mi się chciało, gdy mała przytuliła się do mnie. Spędzałam z nią każdą minutę. Cholernie mi jej brakowało. Sara nie miała zejść z moich kolan. Cały czas spoglądała na mój brzuch.

- To będzie mój blaciszek - powiedziała dumnie do Łukasza, który uśmiechał się od ucha do ucha.
- Nie wiadomo, może być siostrzyczka - uśmiechnęłam się do niej.
- Nie blaciszek - została na swoim - Czuje to - dodała po chwili pokazując szereg swoich ząbków
Na sale został wniesiony tort. Wszyscy śpiewali jej sto lat. I składali życzenia. Mała wraz z pomocą Marco zdmuchnęła świeczki z tortu w kształcie herbu Borussii. Nikt się nie dziwił, mając tatę piłkarza, ma się piłkarską krew. Nikt nie wiedział czy będzie piłkarką, wszystko możliwe, a zwłaszcza jak tak kochała piłkę nożną. Po jej matce ani śladu. Dla niej i Marco to dobrze, ponieważ mają teraz siebie. A ja?. Ja chciałabym mieć ich oboje przy sobie. Tak strasznie za nimi tęsknie. Chciałabym przytulić teraz do umięśnionego ciała Marco. Choć wiem, że nie mogę. Kocham Erika i tak teraz niech zostanie. Przez tą odległość nasz związek nie utrzymałby się. A pragnęłam być z nim nadal. Być szczęśliwa. Nie oznacza to, że nie jestem szczęśliwa z Erikiem. Po prostu pierwsza miłość nie rdzewieje...
Po zjedzonym posiłku, mała wzięła się za taniec z Łukaszem. Mój brat nieźle wywijał z nią na parkiecie.
W tym czasie postanowiłam się przewietrzyć. Świerze powietrze dobrze zrobi mi jak i dziecku. Stałam sobie oparta o barierkę, delikatny wiaterek rozwiewał moje włosy. Rozkoszowałam się ciszą, lecz nie na długo..
Po chwili obok mnie stanął Reus. Serce zaczęło mi mocniej bić. Słyszałam jego nierówny oddech. Denerwował się...

- Erik pewnie się cieszy, że udało mu się odebrać mi ciebie - rzekł patrząc przed siebie.
- Ty wszystko zniszczyłeś, to twoja wina - westchnęłam - On tylko zajął się mną tak, że się w nim zakochałam - odpowiedziałam
- Moja wina, że wypożyczyli mnie do Manchesteru tak! - podniósł głos - Pewnie skacze z radości z powodu dziecka - dodał po chwili
- To nie jest jego dziecko - powiedziałam spokojnie, wiedziałam że nie mogę się denerwować.
- No pięknie, widzę że ładnie się puszczałaś na lewo i prawo - powiedział złośliwie - Pewnie nawet nie wiesz kto jest ojcem - zaśmiał się lekceważąco
- Jesteś cholernym dupkiem Reus! - krzyknęłam, gdy do moich oczu napływały łzy - Jego ojcem jest największy sukinsyn świata - wydarłam się, a łzy leciały z moich oczu nie chcąc się zatrzymać.
- Mhm - mruknął - Nawet nie znasz jego imienia!
- Ty jesteś ojcem idioto - wykrzyczałam - Ale od tego momentu nie chcę cię znać! - syknęłam w jego stronę - Auuł - jęknęłam z bólu momentalnie chwytając się za brzuch.
- Majka kochanie - blondyn szybko uklęknął koło mnie i złapał moją dłoń.
W jego oczach widziałam strach, nie wiedział co się dzieje. Wystraszył się.
- Zostaw mnie! - warknęłam wyszarpując swoją dłoń - Nienawidzę cię! Żałuje, że moje dziecko będzie miało takiego ojca jak ty! - dodałam i weszłam do środka by pożegnać się z małą.
Sara zaczęła płakać, nie chciała bym jechała. Po moich policzkach znów zaczęły płynąć łzy. Chciałam zostać tutaj z nią, ale nie potrafiłam z wiadomością, że Marco tutaj jest.
- Przyjadę do ciebie jak najszybciej będę mogła kochanie - przytuliłam ją bardzo mocno - Nie płacz już proszę - powiedziałam
- Maja proszę nie jedź - szepnęła przez płacz
- Muszę myszko - westchnęłam smutno. - Do zobaczenia i czekaj na braciszka - uśmiechnęłam się
- Będę - odpowiedziała
Łukasz wziął ją ode mnie i dałam jej buziaka na pożegnanie. Wyszłam z restauracji słysząc głos Marco, który przepraszał mnie. Przybiegł do mnie i chwycił za nadgarstek.
- Przepraszam kochanie, nie wiem co się ze mną dzieje - powiedział - Maja...
- Zostaw mnie Reus! nienawidzę cię ! - odparłam - Nie masz co liczyć by poznać syna - warknęłam znów płacząc
- Maja!! - krzyknęła Sara biegnąc w moją stronę
- Słucham cię żabko - spojrzałam na nią
- Plosze - podała mi swojego ukochanego misia - Weś go i pamientaj, ze zawsze cię kocham! - powiedziała
- Kocham cię serduszko moje - przytuliłam ją - Cześć myszko! - dałam jej buziaka i odeszłam...
Odwróciłam się w połowie drogi by jej pomachać, blondyn trzymał ją na rękach i uspokajał. Sara znów płakała, a mi serce się krajało...

- * * * -

- Nie płacz skarbie proszę! - uspakajałem małą.
Wizyta Majki była dla niej najwspanialszym prezentem ze wszystkich. Nie liczyły się dla niej zabawki czy inne. Ważna była Maja i Łukasz. Tęskniła za nimi tak jak ja, lecz ja musiałem tą szansę zaprzepaścić. Zraniłem ją i to cholernie. Jak ja mogłem jej zarzucać takie rzeczy.
Imprezę skończyliśmy chwilę po tym. Sara była zmęczona i miała dość wrażeń na dziś. Łukasz obiecał jej, że zostanie u nas dziś na noc. W sumie dobrze, ponieważ musiałem z nim poważnie pogadać.
Mała smacznie sobie już spała tuląc się do misia, którego dostała od Majki. Stałem oparty o futrynę drzwi i spoglądałem na nią. Tak cholernie żałowałem tego co wypowiedziałem do Majki. Jak mogłem, miała rację jestem cholernym dupkiem...
Wyszedłem razem z Piszczkiem na taras i usiedliśmy na krzesłach. Spojrzałem w niebo przez chwilę i cicho westchnąłem.
- To jest prawda Marco - rzekł spokojnie Łukasz - Powinienem zabić cę za to co powiedziałeś, ale nie zrobię tego, bo wiem, że jesteś dla niej ważny - dodał po krótkiej chwili
- Jaka prawda? - zapytałem głupio
- Ty jesteś ojcem tego dziecka - odparł - Ona była tylko z tobą, dopiero od tygodnia jest z Erikiem. - na jego słowa poczułem coś czego nigdy. Przecież była dla mnie najważniejsza, kochałem ją i będę miał z nią dziecko jestem cholernym sukinsynem. Było nam tak wspaniale razem, dopełnialiśmy się nawzajem.
- Zraniłem ją, jak cholera - powiedziałem smutno - Jestem jebanym idiotą - uderzyłem dłońmi w oparcie krzesła. - Czy ja zawsze muszę wszystko spieprzyć? - zapytałem sam siebie.
- Jeśli ją kochasz będziesz o nią walczył - odpowiedział Łukasz
- Tylko jak? To zasrane wypożyczenie Piszczu, ja tracę ją z każdym dniem. A Durm to wszystko wykorzystuje. - rzekłem.
- Przemyśl to sobie - powiedział i wyszedł.
Siedziałem tak wpatrując się w czarne jak smoła niebo, ogromny księżyc i mnóstwo gwiazd je tylko oświetlało. Zastanawiałem się nad swoim życiem. Mijały kolejne sekundy, cisza wokół mnie sprawiała, że słyszałem tylko swoje myśli. Może nawet i lepiej. Łukasz i Mario poszli już spać. Było już grubo po północy, gdy postanowiłem iść spać. Wykąpany ułożyłem się w łóżku i chwyciłem swój telefon wybierając jej numer napisałem...

Do: Maja ♥

Przepraszam kochanie. Kocham cię cholernie mocno.

Zależy mi na tobie - was.

Proszę cię wybacz mi ;c

Będę o was walczył do końca i nigdy się nie poddam.

Za bardzo jesteś dla mnie ważna.

Początkowo nasza głupia zabawa stała się czymś na całe życie.

Miłością.

A z niej nie idzie zrezygnować, nie idzie zrezygnować z kobiety swojego życia.

Ja również nie zrezygnuje.

A Sara z pewnością...

Kocham cię ♥

____________________________________________________________________

Ble, ble, ble, ble :D

Jakiś taki dziwny :D

Przepraszam, za przekleństwa xd

Jutro możecie spodziewać się nowego na blogu o Gregorze :D

Do następnego! ♥